Co roku oglądam każdy z obrazów, nominowanych w kategorii 'najlepszy film'. Ostatnim jak widziałam jest "Capote". Biografia jednego z najsłynniejszych amerykańskich pisarzy Trumana Capote'ego. Jak tylko zobaczyłam reklamę i usłyszałam okropnie denerwujący głos Philipa Seymoura - Hoffmana to wiedziałam, że film z pewnością będzie interesujący. W tej kwestii nie zawiodłam się. Film absolutnie nie jest przereklamowany. Nie nadaje sie też z pewnością dla dzieci ( nie ma tam specjalnie brutalnych scen, ale jest bardzo trudny do zrozumienia) ani dla mas. To film dla koneserów, którzy nie wyjdą z kina po 10 minutach, zirytowani monotonnym głosem Capote'ego i przedłużającymi się z scenami.
Film zaczyna się sceną , w której młoda dziewczyna odwiedza dom Clutterów i zamiast swojej koleżanki odkrywa ciała zamordowanych. Truman Capote, w tym samym czasie, szuka natchnienia dla swojego artykułu, a następnie książki, która pozwoliłaby mu stać się najpopularniejszym pisarzem. Szczęście albo, może raczej pech chciał, że odkrywa gazetę w której wspomniano o zbiorowym mordzie. Zafascynowany, postanawia pojechać do opuszczonej mieściny i opisać całą prawdą. "Z zimną krwią" wykorzystuje morderców, udając ich przyjaciela, aby wyciągnąć jak najwięcej informacji i napisać kolejny besteller. Odwiedza Perry'ego Smitha, opowiada mu historię swojego smutnego życia, współczuje... powoli zdobywając jego zaufanie, pisze kolejne rozdziały swojej opowieści. Myśli, że kontroluje sytuację, ale w pewnym momencie zdaje sobie sprawę, że zaczyna się angażować emocjonalnie. Postanawia z tym skończyć. Przestaje szukać odpowiednich adwokatów, coraz rzadziej odwiedza morderców, ukrywa się w zaciszu domowym powoli kończąc swą historię. Ma już nawet tytuł... "Z zimną krwią". Dowiedziawszy się o zbliżającej sie egzekucji postanawia odwiedzić Perry'ego ostatni raz. O jeden raz za dużo. Capote zaczyna mieć poczucie winy, że nie zrobił wszystkiego co w jego mocy, aby uratować nowych przyjaciół. Zdaje sobie sprawę, że nie może już żyć bez tej historii. Z jednej strony chciał, aby to wszystko się skończyło, a z drugiej nie wyobrażał sobie końca... . Będąc świadkiem egzekucji, nie daje sobie już z niczym rady. Ma zmarnowane życie. Końcowe napisy informują nas, że Capote zmarł w 1984 roku na skutek choroby alkocholowej i do końca życia nie dokończył już żadnej książki. Dlaczego? Jest w filmie taka jedna scena, w której siostra Smitha mówi, aby Capote mu nie wierzył. Że Perry tylko udaje, takiego wrażliwego, zagubionego wielkim świecie, żałującego za swe grzechy. Że potrafiłby bez mrugnęcia oka zabić go. Capote jednak nie posłuchał jej. Zaufał mordercy, który zamordował całą rodzinę za 40 dolarów.
"Capote" to film o manipulacji. Zarówno ze strony głownego bohatera, jak i bezwzględnego mordercy. Po czyjej stronie leży racja? Nie wiem. Ale na pewno nie można wchodzić w tak bliskie stosunki z kimś tak niebezpiecznym, nawet dla napisania dzieła swojego życia. Zazwyczaj źle to się kończy.