A gdzie widziałeś w filmie "Capote" zahukaną ciotę?

"jako Capote jest zmanierowanym, smętnym, artystokratycznym dziwakiem, ... dziwka estradowa, prowadząca rozmowy o niczym, mająca siebie za pępek swiata .. kreacja nie podobał mi się po prostu, momętami była odpychająca ... "

A wpadło ci mędrcze do głowy, że odgrywany przez niego bohater mógł właśnie taki być? Czy filmy powinno się wg ciebie kręcić tylko o "przyjemnych" ludziach? Czy też może aktorzy powinni wygładzać i upiększać swoje postaci, aby widz się przypadkiem nie poirytował przy wieczornym piwku i popcornie?

odpowiem krótko: zgadzam się w pełni z oceną greeman_3.
i dodam: Infamous (Bez Skrupułów) był genialny ;-)

Ale ty oceniłeś postać jaką gra, a nie aktorstwo Hoffmana, widzisz różnicę?

"jako Capote jest zmanierowanym, smętnym, artystokratycznym dziwakiem, ... dziwka estradowa, prowadząca rozmowy o niczym, mająca siebie za pępek swiata ."

hehe :D, boskie :)
niesamowicie nudny film, oglądanie go to cierpienie, wyłaczyłem w połowie. chyba pomyliłem ten film z jakimś innym który chciałem / powinienem obejrzeć w tym czasie. Nie ocenię go bo nie obejrzałem całego, pozatym postać Capote nie jest mi znana na tyle dobrze żeby odnieść się jakoś do tego filmu.

6 dni temu ocenił(a) na:7/10 a to co to jest?? podobno filmu nawet nie obejrzales...

muzyka jest właśnie świetna, minimalistyczna. Hoffman zaś pokazuje swoją wirtuozerię - co za mnogość emocji prezentuje, co jest tym trudniejsze, że musi cały czas trzymać się pewnych ram! Jeśli uważasz, że wszystko ukazuje w pierwszych minutach, to znaczy, że nie dostrzegasz tych subtelności w jego grze, które - one, a nie sam kapitalnie przerysowany i przeszarżowany szkielet postaci - przyniosły mu Oscara. Przypominam zresztą, że trudno mieć do niego pretensje, że przypomina tego, którego gra.

żyły na czole i usta w kaczkę to nie wirtuozeria.

a... poza... tym... stawiaj... więcej... wielokropków... i... to.... błędnie... czyli... po... spacji...

a dla mnie naprawdę ciekawy obraz i kapitalna rola... może dlatego że znałem wczęsniej książkę?
http://notatnikkulturalny.blogspot.com/2011/03/capote-czyli-o-pisarzu-i-jednej-j ego.html

... na chwałę egocentrycznych indywidualistów, którzy wiedzą jak postawić na swoim. Wyjątkowy nastrój i dbałość o detale.
I jeszcze ta Harper Lee jako kontrapunkt.Obejrzałem z satysfakcją.
Good night and good luck, esforty.
8/10

Szczerzę mówiąc bardziej podobał mi się "Infamous", ale to chyba też kwestia tego co się obejrzy pierwsze.

http://www.youtube.com/watch?v=H4KrxQSGd3E

gra Seymoura była dość dobra, choć odnoszę wrażenie, że nieco przerysowana. A w filmie zabrakło moim zdaniem emocji... Mimo to 7/10, bo całość zrobiła na mnie spore wrażenie

W tym filmie gra Phillipa Seymoura Hoffmana to jedyny punkt,który przykuwa uwagę..Całość lekko bez wyrazu,rzeczywiście brakowało emocji i mniejwięcej w połowie seansu zaczęłam się lekko nudzić. Jednak to nie zmienia faktu,że Hoffman jako,jak ktoś już tu wczesniej napisał, egocentryczny indywidualista(lepiej bym tego nie ujęła) wypadł bardzo przekonywująco.Może i postać Capote sama w sobie jest dziwna,momentami odpychająca,ale czyż właśnie nie za to kochamy artystów,że są tacy pokręceni i nietuzinkowi?;)

Zgadzam sie. Przerysowany Capote, co doprowadziło w rezultacie do parodii postaci. Podobnie jak kreacja Streep w "Julia i Julia". Aktorka usiłując doskonale zimitować swoją bohaterkę, w tym charakterystyczny timbre głosu, przez cały film wygląda jakby ciągle była na rauszu.
Dużo starań i wysiłku, rezultat: kiszka

Po części się zgadzam, że sam Capote trochę przerysowany, naciągany, zbytni nacisk nałożono także na homoseksualizm. Capote był niewątpliwie postacią ekscentryczną i bardzo ciekawą. Jednak w późniejszym okresie życia na łamach pewnego czasopisma publikował powieść wyśmiewającą ówczesną śmietankę towarzyską Nowego Yorku, czego efektem, już po jego śmierci, jest książka Wysłuchane modlitwy - to trochę kłóci się ze zmanierowanym chłopczykiem, jaki przedstawił reżyser w tym filmie. Sam film natomiast jest ciekawie zrealizowany, co do braku akcji i emocji, zależy jak to czytać, mi się takie klimaty podobają.

niestety, też wielce rozczarowałem się. film nudny, nie ma na czym oka ani ucha zawiesić - choć jest kilka fajnych ujęć w plenerach. dialogi - niewciągające, pedzio kapota - wnerwiający. udawanie pedalskiego głosika nie jest trudne, trzymanie słuchawki telefonu jak pedzio też nie. nie jestem przekonany do tego Oscara, to raczej kwestii poprawności, wpływów i takiego hmm uhonorowania raczej (vide Obama Nobel Pokojowy)

kiepska rola?
https://www.youtube.com/watch?v=mFAWdvloFlE

niezłe!

Ja przerysowania nie widzę. Capote był oryginałem, mówił z tą swoją manierą, cienkim, dziwnym głosem i miał te swoje specyficzne gesty. Hoffman idealnie to oddał i ani trochę nie przegiął. Nic ponadto co przedstawiał sobą Capote.